Daar sta ik dan, ietwat gehaast, helemaal geen zin in koken, maar ja het is echt de tijd voor koken, eten en alles daarna... "Mamaaaa", gevolgd door trekken aan mijn broek, lekker handig als ik net de pan van het fornuis wil tillen. Ik zucht en ok brom ook wat gemopper...
Hoe was het ook alweer met tijd en aandacht voor de kinderen? TV staat aan, I-Pad ligt op de bank maar peuterlief trekt dus aan mijn broek. De broek van mama... Mamaaaa bedoel ik eigenlijk... Zijn ze dit dan? De moeilijke momenten, is dit het spitsuur, uitdagende en misschien zelfs lastige kinderen?
Diep ademhalen en... "Wacht even" ik zet de pan op het aanrecht, kniel naar ooghoogte (het werkt echt!) van peuter en lach naar haar. Weg kookstress, welkom blijheid. Peuter trekt mama naar haar eigen keuken, "kijk, ook pan roeien"...Roeren moet ik dus, maar nu in haar pan, ik voeg ook maar meteen ingrediënten toe, lijkt me heerlijk soep met pannenkoek, een potje ketchup en een doosje ijs (let wel de verpakkingen he, lang leve de AH mini's). "Roer jij even verder lieverd? Dan maakt mama ook het eten klaar, gaan we zo jouw en mijn eten opeten".
Samen de tafeldekken, zo werd het toch nog gezellig...
Weer een ander verhaal is dan toch echt het (al dan niet) eten zelf. Veel gehoord, bevraagd en beschreven probleem. Binnenkort geef ik daar een lezing/workshop over: 'hoe houden we het gezellig aan tafel?' Nu al benieuwd naar de reacties van de deelnemende (groot)ouders en opvoeders, interactief gaat het namelijk in ieder geval worden. Verder buig ik me dus in de komende periode over de literatuur en sites die ik over dit onderwerp heb gevonden. Kom maar op!
In ieder geval het bekijken waard: http://www.blijaantafel.nl/
Eet gezellig!
Dieuwke A. Tigchelaar www.dathelpt.org
Geen opmerkingen:
Een reactie posten