dinsdag 19 mei 2015

De trukendoos

steeds wijzer
Laatst had ik een afspraak met een meisje van 8 jaar. Een pientere dame die me weer een stap verder heeft kunnen helpen in het wijzer worden over (omgaan met) kinderen. Zo werkt het in dit werk echt, ze denken dat je hen komt helpen of wat komt leren en ondertussen kom ik er zelf altijd weer wijzer vandaan. Fijn werk heb ik!

Natuurlijk hoop ik dat ik dan ook een kind het gevoel kan geven wat geleerd te hebben, maar dan het liefst op zo'n manier dat het voor het kind voelt alsof hij/zij helemaal zelf op het idee gekomen is.

trucjes
We hebben het gehad over trucjes die je jezelf aan kan leren. Ik wist er wel een paar, de vraag hoeveel ik er eigenlijk wist of had, kon ik echt niet beantwoorden. Ik leer steeds weer bij, of verander bestaande trucs...

De truc van de week: verander je houding en daardoor je gevoel. Het proberen waard!
We hebben samen gespeeld hiermee. Het leukst (en dus stiekem ook het best) werkte deze: doe alsof je boos bent, echt super-de-puper boos... Zonder woorden én een ander zou nu moeten kunnen raden dat je boos bent. Hoe zou je dan doen?  Nou ja iets van de vuisten gebald, kaak gespannen, misschien wel staan en groot maken... Heb je een beeld hierbij (of zit je net als ik nu met een vertrokken, boos gezicht te lezen)?
Komt nu de truc: ga naar de 'boze' en verander iets aan de houding. Bijvoorbeeld: gebalde vuisten naar beneden doen, schouders naar beneden duwen.... Resultaat: spanning neemt af, boosheid dus ook.
Foto credit: Philippe Put op Flickr
Uiteraard hebben we daarna nog andere houdingen geprobeerd en de oplossingen meteen erachteraan. Bij angst werkte in dit geval duidelijk alleen al de schouders naar achteren doen (want als je bang bent, in dit geval dus, dan duik je in elkaar). Zou dat dan ook bij jezelf werken? We gaan het oefenen...

dat doe ik anders noooooit
Boos worden, bang zijn, dat soort spanning daar heb ik gelukkig zelf niet zoveel last van. En toch... Ken je dat, je gaat net iets te laat weg, zit dan toch eindelijk in de auto en rijdt zó de file in. Of achter een tractor waar je niet langs kunt maar zeker wel wilt en wel nu! Zoiets dus.... Ja hoor, daar ga ik dan (ja ook ik): schouders omhoog, stuur extra stevig vast, kiezen op elkaar en alsof het ook maar enigszins zou kunnen helpen: steeds maar weer kijken op het dashboardklokje... 
Helaas is de schoolvakantie weer voorbij hier, gegarandeerd dat ik mijn 'eigen' trucjes kan gaan toepassen!

Eigenlijk is het dus zoals je al een tijdje ongeveer overal wel hoort waar kinderen zijn: "laat het los, laat het gaan!"


Dieuwke A. Tigchelaar   www.dathelpt.org






Geen opmerkingen:

Een reactie posten