De trukendoos

steeds wijzer
Laatst had ik een afspraak met een meisje van 8 jaar. Een pientere dame die me weer een stap verder heeft kunnen helpen in het wijzer worden over (omgaan met) kinderen. Zo werkt het in dit werk echt, ze denken dat je hen komt helpen of wat komt leren en ondertussen kom ik er zelf altijd weer wijzer vandaan. Fijn werk heb ik!

Natuurlijk hoop ik dat ik dan ook een kind het gevoel kan geven wat geleerd te hebben, maar dan het liefst op zo'n manier dat het voor het kind voelt alsof hij/zij helemaal zelf op het idee gekomen is.

trucjes
We hebben het gehad over trucjes die je jezelf aan kan leren. Ik wist er wel een paar, de vraag hoeveel ik er eigenlijk wist of had, kon ik echt niet beantwoorden. Ik leer steeds weer bij, of verander bestaande trucs...

De truc van de week: verander je houding en daardoor je gevoel. Het proberen waard!
We hebben samen gespeeld hiermee. Het leukst (en dus stiekem ook het best) werkte deze: doe alsof je boos bent, echt super-de-puper boos... Zonder woorden én een ander zou nu moeten kunnen raden dat je boos bent. Hoe zou je dan doen?  Nou ja iets van de vuisten gebald, kaak gespannen, misschien wel staan en groot maken... Heb je een beeld hierbij (of zit je net als ik nu met een vertrokken, boos gezicht te lezen)?
Komt nu de truc: ga naar de 'boze' en verander iets aan de houding. Bijvoorbeeld: gebalde vuisten naar beneden doen, schouders naar beneden duwen.... Resultaat: spanning neemt af, boosheid dus ook.

Foto credit: Philippe Put op Flickr

Uiteraard hebben we daarna nog andere houdingen geprobeerd en de oplossingen meteen erachteraan. Bij angst werkte in dit geval duidelijk alleen al de schouders naar achteren doen (want als je bang bent, in dit geval dus, dan duik je in elkaar). Zou dat dan ook bij jezelf werken? We gaan het oefenen...

dat doe ik anders noooooit
Boos worden, bang zijn, dat soort spanning daar heb ik gelukkig zelf niet zoveel last van. En toch... Ken je dat, je gaat net iets te laat weg, zit dan toch eindelijk in de auto en rijdt zó de file in. Of achter een tractor waar je niet langs kunt maar zeker wel wilt en wel nu! Zoiets dus.... Ja hoor, daar ga ik dan (ja ook ik): schouders omhoog, stuur extra stevig vast, kiezen op elkaar en alsof het ook maar enigszins zou kunnen helpen: steeds maar weer kijken op het dashboardklokje... 
Helaas is de schoolvakantie weer voorbij hier, gegarandeerd dat ik mijn 'eigen' trucjes kan gaan toepassen!

Eigenlijk is het dus zoals je al een tijdje ongeveer overal wel hoort waar kinderen zijn: "laat het los, laat het gaan!"


Dieuwke A. Tigchelaar   www.dathelpt.org





Spits?

 

Daar sta ik dan, ietwat gehaast, helemaal geen zin in koken, maar ja het is echt de tijd voor koken, eten en alles daarna... "Mamaaaa", gevolgd door trekken aan mijn broek, lekker handig als ik net de pan van het fornuis wil tillen. Ik zucht en ok brom ook wat gemopper...

Hoe was het ook alweer met tijd en aandacht voor de kinderen? TV staat aan, I-Pad ligt op de bank maar peuterlief trekt dus aan mijn broek. De broek van mama... Mamaaaa bedoel ik eigenlijk... Zijn ze dit dan? De moeilijke momenten, is dit het spitsuur, uitdagende en misschien zelfs lastige kinderen?


Diep ademhalen en... "Wacht even" ik zet de pan op het aanrecht, kniel naar ooghoogte (het werkt echt!) van peuter en lach naar haar. Weg kookstress, welkom blijheid. Peuter trekt mama naar haar eigen keuken, "kijk, ook pan roeien"...

Roeren moet ik dus, maar nu in haar pan, ik voeg ook maar meteen ingrediënten toe, lijkt me heerlijk soep met pannenkoek, een potje ketchup en een doosje ijs (let wel de verpakkingen he, lang leve de AH mini's). "Roer jij even verder lieverd? Dan maakt mama ook het eten klaar, gaan we zo jouw en mijn eten opeten".

Samen de tafeldekken, zo werd het toch nog gezellig...

Weer een ander verhaal is dan toch echt het (al dan niet) eten zelf. Veel gehoord, bevraagd en beschreven probleem. Binnenkort geef ik daar een lezing/workshop over: 'hoe houden we het gezellig aan tafel?' Nu al benieuwd naar de reacties van de deelnemende (groot)ouders en opvoeders, interactief gaat het namelijk in ieder geval worden. Verder buig ik me dus in de komende periode over de literatuur en sites die ik over dit onderwerp heb gevonden. Kom maar op!

In ieder geval het bekijken waard: http://www.blijaantafel.nl/


Eet gezellig!


Dieuwke A. Tigchelaar www.dathelpt.org